Fotograf
Köşektaş Köyü Facebook Sayfası
Bu özelliğini her zaman, her yerde kullanmaz, ancak yoğun istek olduğunda, kimseyi kırmazdı.
“Hatılsız Dana”, “Kavurga Süpürgesi”, “Tandır Külbesi”, “Katran Sürahisi”, “Kara Evraaç”, “Fırtınada Kalmış Lalek”, "16 cm'lik Sünger Döşşek", "Dadâlı Deli Ahmet", "Haşarı Eşşek Çulu", "Eli Değnekli Tilki", "Sarı Mavin Çiçeği", "Cöseveli"
yaptığı kimi benzetmelerdi, yaptığı benzetmelere kimse alınmazdı!
Bir başka özelliği de, bir kimsenin yüzüne karşı başka, gıyabında başka bir benzetme yapmasıydı.
Bilgi hazinesi genişti. Yaptığı çoğu benzetmelerde bir dağ, bir nehir, bir kuş ya da bir çiçek adı mutlaka bulunurdu. İri yarı yapılı bir kimseye, “Hasan Dağı’nın Kartalı”, Almanya’dan beklediği eşi için kırmızı renkli, sarı çiçekli bir giysi giymiş, sevinçten içi içine sığmayan, “Bana ne diyorsun, Hanifi Ağa?”, diye ısrarla soran bir kadına, hemen orada: “Zank Dağı’nın Nevruzu” benzetmesi yapmıştır!
(*) Hemen hemen her gördüğünde, “Beni kime, beni neye benzetiyorsun, Hanifi Ağa?, diye, günlerce ve ısrarla soran bir kadın için ise, uzun bir süre sessiz kalmıştır. Ta ki konu komşu, “Etme, gitme, Hanifi Ağa, şuna hoşnut olacağı bir benzetme yap da; sen de kurtul, o da kurtulsun, biz de kurtulalım!” diyene dek:
“Sana ne diyeyim: “Topaklılı Mastisin!”
Topaklılı Masti: Topaklılı Hamdi Ağa’nın anasıdır. Masti, işiyle, gücüyle, pişirdiği leziz yemekleriyle, misafir ağırlama becerisiyle, çevre köy ve kasabalardaki tüm kadınların gıpta ettiği, imrendiği, özendiği, hatta, 1919 yılında yapılan “Sivas Kongresi” sonrasında, muhtemelen Hacıbektaş’a giderken, Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk’ü ve beraberindeki heyeti, oğlu Hamdi Ağa’nın Topaklı’daki konağında ağırlayan, onlara kendi elleriyle pişirdiği leziz yemeklerden ikram eden, kadındır!
Topaklılı Hamdi Ağa: Geniş toprakları olan, işlerinde çok sayıda insan çalıştıran, konağında çok sayıda insan barındıran, yörede sevilen, sayılan, sözü dinlenen, misafirperver kimse.
(*) Nakleden: Necati Güneş
kosektas.net, Köşektaş Köyü Bilgisunum Sayfası
Ernest Hemingway
"Çanlar Kimin İçin Çalıyor", Ernest Hemingway tarafından yazılan ve ilk kez 1940 yılında yayınlanan klasik bir roman. İspanya İç Savaşı sırasında geçen hikaye, Robert Jordan adında Amerikalı bir dinamitçinin, bir köprüyü havaya uçurmak için, gerilla savaşçılarından oluşan bir gruba katılmasını konu alıyor. Roman, savaş, aşk, ölüm ve insan davranış temalarını araştırıyor ve Hemingway'in kendine özgü yazma stilini ve insan doğasının karmaşıklıklarına dair derin içgörüsünü sergiliyor.
- Hemingway'in karakterleri genellikle savaş zamanındaki insanların farklı yönlerini temsil eden arketipler olarak görülür.
- Robert Jordan ve Maria arasındaki ilişki, savaşın kaosunun ortasında aşk için verilen mücadeleyi resmediyor.
- Eleştirmenler, romanın savaşın vahşetini ve bunun bireyler üzerindeki psikolojik etkisini tasvir ettiğini vurguluyor.
- Savaşın ayrıntılı tasviri ve karakterler üzerindeki etkisi Hemingway'in bir savaş muhabiri olarak ilk elden deneyimlerini yansıtıyor.
- Roman, yaşamı, ölümü ve insan varlığının anlamını inceleyerek varoluşsal temaları araştırıyor.
- Hemingway'in karakterleri ölümün kaçınılmazlığıyla boğuşuyor ve insanlığın daha geniş bağlamı içinde bireylerin birbirine bağlılığını vurguluyor.
- Hemingway'in kendine özgü düzyazısı, romanın duygusal etkisine katkıda bulunuyor.
- Eleştirmenler onun karmaşık duyguları ve durumları ekonomik ve kesin bir şekilde aktarmak için kullandığı dili takdir ediyor.
- Kimi eleştirmenler romanın siyasi tonlarını analiz ediyor ve onu İspanya İç Savaşı'na ve buna bağlı olarak dönemin daha geniş sosyo-politik ortamına dair bir yorum olarak görüyor.
- Kimileri Hemingway'in savaş ve aşkı romantik tasvirinin bu deneyimlerin karmaşıklığını aşırı basitleştirebileceğini iddia ediyor.
- Eleştirmenler, romanın, özellikle de kahramanlık ve fedakarlık tasvirlerinde savaşı romantikleştirip romantikleştirmediğini sorguluyor.
- John Donne'un meditasyonundan alınan başlık, insanlığın birbirine bağlılığı ve ortak acı deneyimi için bir metafor görevi görüyor.
- Eleştirmenler, karakterlerin tarihin gidişatını değiştirme girişimini temsil eden köprünün sembolizmini odak noktası olarak araştırıyor.
Genel olarak, "Çanlar Kimin İçin Çalıyor" derin temaları keşfetmesi nedeniyle övgüyle karşılanıyor, ancak romanın savaşı ele alışı ve bunun bireyler üzerindeki etkisi hakkında tartışmalar devam ediyor. Kişisel ilişkiler, varoluşsal tefekkür ve çatışmanın sert gerçeklerinin karışımı, onu zengin bir eleştirel analiz konusu haline getirmeye devam ediyor.
Britannica l English Literature
Köşektaş'ta altına bakmadık
Yazıya yansıtılan hikayelerin eğlendirici niteliği yanında bir de bilgilendirici gücü olduğu herkesçe bilinen, tartışma kaldırmaz bir gerçektir. Aracı da, amacı da Köşektaş ve Köşektaşlılar olan Celalettin Ölgün hikayeleri, gerek yazım biçimiyle, gerek anlatım tarzıyla, gözlerimizi kendi öz benliğimize çevirmemizi, kendi kendimizle buluşmamızı sağlayan en kısa yoldur!
kosektas.net
Almancıların markları göndermeye başladığı yıllara değin Köşektaşlı hep böylesi düğünler yaptı. Varlıklı kişinin oğlunun düğünü de cin düğünüyle olacak değil ya. Onların düğünü, o yılların en gösterişli düğünü oldu. Boyunlarına kora denilen ziller, koşumlarına göz değmesin diye iri iri mavi boncuklar dikili atlar koşulmuş arabalarla, Köşektaş kütüğüne kayıtlı olmasına karşın Hacıbektaş’ta ikamet eden Davulcu Ferzi, Zurnacı Kulebi ustalarla birlikte Engel köyünden seçkin çalgıcılar getirtildi. Nereden bulunmuşsa, Acer Harman Yerine, belki de yatak yükleri altında saklanan, eski yörüklükten kalma çadırlar kuruldu. Davul, zurna, köçek eşliğinde Kelik Dervişin peşinde kadınlar kartala gittiler, Turnam oyunu eşliğinde, ev ev dolaşıp, tüm köy halkını düğüne davet ettiler. Üç gün boyunca dışarıda davul, zurna, odada saz, keman, Zeynelabidin cümbüşü ve dümbelek çaldı, çalgıların önünde köçek oğlan oynadı. Hatta Belbaraklı Lomen ile Yahya’nın Ali, kaşıktan yaptıkları kukla bile oynattılar. Anlatılanlara bakılırsa; o güne dek yapılan düğünlerin en görkemlisi oldu, gelin çıktı, düğün bitti.
O yıllarda varsıl, yoksul yaşantısı arasında fazla bir fark yoktu. Varsıl da yamalı şalvar giyer, eti; bayramdan bayrama, ya da herkes gibi koyun, kuzu hışırlarsa ya da deneleme sonucunda ölürse, yerlerdi. Kışın, odasında ocak ya da sobada tezek, kerme yakardı, belki de ısısı ve kokusu fazla olan koyun kermesi yakardı, yoksullardan farlı olarak.
Düğünü izleyen günlerin birinde; yeni gelin, dışarıya ahırdan çıkarılmış gübreyi yalın ayakla çiğneyip tezek harcı yapmaktadır. Her yanına ahır boku yapışmış, eli ve ayakları pislik içinde kalmış durumda; düğününde zurna çalmış, Fevzi usta, kim bilir ne amaçla oradan geçerken, özenle çaldığı zurnaya, verdiği emeğe acımış olmalı ki, geline bakıp dayanamamış:
“Ah! Senin için koygun koygun çaldığım zurnalar!”
Kerme:Tezek.